یک چشـــم پُر از اَشــکِ نداری
آن یک پُــرِ از نـــالـــه وَ زاری
در لــب همـــه ناسپـاسی و کفر
حــالــی تو برایِ شُکـــر داری؟
هستی تو گرسنـه و گـــرفتـــار
رنجیـــده ای و همیشـــه نادار
یک کــم تو ببین خدای خودرا
شکـری بحضــورِ او بجای آر
پایانِ سیـــاهـــــی و غــــم آید
مـــرگِ غـــم و دردو مـاتم آید
باشکرو تلاش و کارو کوشش
خـــوشحالی وعشق ،نم نم آید
احمدیزدانی
بسم الله الرّحمن الرّحیم
میکنـــــــم آغـــــــاز بــا نــام خــــدا
وصــف گل را از زبان غنــچه هـــا
هرچه میبینم همه نور است ، نــور
انعکاس نور در متــــــن حضـــــور
میگــــذارم پـا بـه راه نــور مــــــن
میشوم غرقش ، از آن مسرور من
خالـق مـن ، ای خـــــدای نورهــــا
در تمــــــــام راه تــو منظـــور مــا
دسگیـــری کــــن مــرا ،دستم بگیر
یاریم کــــن ای خـــدای دستگیــــــر
احمـــــــــــدیزدانی
ای گستره وَ پهنـۀ ی گیتی وَ تـو صــــد دام
بر گـــــور دموکـــــراسی دنیــــا زده ای گام
دریوزگی و نوکری و خفّــت و خواری است
سهمش که شود با سخنــان تو ،کسی خـــام
با آنکه همه عمرتو باشد ،دو سه صـدســال
یک وحشی بی چون وچرائی تو ، عموسـام
جاســــوســـیِ یاران و رفیقــان شده کــارت
شیـــطان بـزرگـــی و دغلبـــــازی و بـــد نام
هستی تو عروسی که به هرحجلــه نهـد پای
دستــی چـدنی داری و صـــدکینــه به فرجـام
تبعیــــض نــژادی و چپـــــــاول هنــــــر تـــو
دادند به درصــــــــد نـودو نه به تو پیغـــــام
کارتو منافع طلبی ،جنـگ و جـــــــدال اسـت
افغان و عراق از تو خـراب است و ویتنـــام
ناکازاکی و هیــــروشیمـــا شــاهــدِ این بحث
اکنون شـــــــده ای عابدو زاهد به سرانجـام
داعـــــــش و سیاهـــــکاری و بمـــب اتـم تو
وقتیکه خدا خشم بگیــــــــرد ، شَـــوَدَت دام
میــــدان تشیّـــــــع نبــــود عــــــرصه گهِ تو
صبراست و بصیرت که کند دشمن خـود رام
با خـــــود رُحَمــــا ایم و اشـــــدّاءُ به کفّـــــار
با دوستـــیِ شیعــــــه شـــــود غلغلـــــه آرام
این مملکت حضرت صاحب و نه حرف است
دیدی به طبس قطره ای از اشک شب هنگام
احمدیزدانی
کوتوال
آمـــــده از راه دوباره بهـــــار
از دل هــــردانـه بـرویـد گلــی
پیرو جوان ،پای پیاده ،ســوار
راهی در مزرعه و دشت وکوه
عاشق شوریده نگاهـش به یار
فصل یکی بودن حـرف و عمل
لطف خداوند هــــزاران هـــزار
ای دل دیـوانه به نـانی بســــاز
تا که تلاش تو نشینـــد به بــار
بنام خدا
هستی چـو هــــلال مــــاه زیبا
زیباتر از هـــــر گُلــی به دنیا
ای مظهــــرِ شـور عاشقی ،تو
مفهـــوم شعـــــور عاشقی ، تو
یکبـار به خــانه ام فــــرود آی
باز اســــت گل از محبّــــت تو
تا کی همه دردو رنج و دوری
کافیست دگر شب و صبــوری
امّیـــد همــــه که مــــاه کامـــل
برگــرددو روز گـــردد هر دل
عشّاق به گــــــرد او بگـــردند
در نور حضــــور او بخنـــدند
گـــور داعـــش گنــــده شد دیگر یقین
هست مــــــرگی سخت او را در کمین
او تصـــوّر کــــرد ایران سوریّه است
ضـــرب شصــــــت مردم ما را نخورد
تا بداند هــــر قمـــاری نیســـــــت برد
آی مــــــردم ، وقت جانبـــازی شـــده
ظلـــــم بر مـــرگ خودش راضی شده
گفتـــه شــــــد از روزگاران تا به حال
با ســــلاح شیــــر بــایــد زد شغـــــال
مثـــل دوران دفــــاع یکبــــار اگــــــر
دشمنان گردند ادب ،کنـــده است شــر
برای شهید عبدالرّسول صیّاد
داغِ تو ای گلِ زیبـــــا به کجـــــا بایـد بــرد؟
خنــده هــائی که خدا لـــــذّتِ آن را میبــــرد؟
واقعاً عبدِ رسولی تو ،سفــــرخوش ســـــالار
از تو ارثت به شرف نســل خمینی هــــا برد
نازنین رفتی و ما بر ســـــر پیمـــــان هستیم
آسمان قبلِ حلولت غــــــمِ رندان میـــــخورد
لشکری بوده اگر یک نفـــــرت در سنگـــــر
از حسادت همه شب دشمنت از غم میمــــرد
گرچه سخت است سفر ،خون تو ثارالله است
ورنه شیعه زِ فـــــراق تو به غم می افســــرد
خون تو ســــاخت جـــوانانِ غیـــوری را که
در نبود تو جهان حسرتِ هریک را خـــورد
احمدیزدانی
حضرت عشق ،ای تو مرا شهریار
آمـــــده ام تا که شَــــــــوَم رستگار #عشق
توبـه پذیرا شـــــــو وَ راهـــــم بده
بی تـو منم روحِ مـــــریض و نزار
رفتــــه به این فکر که راحت شوم
ســــوخت دل از دوریِ زیبــا نگار
دور شدن بودو نحـــوست مــــــرا
بخت گذر کرد زِ نصـف النّهــــــار #روزگار
فاصله ها هـرچِقَــــــــــدَر بیشتــــر
سخت تر اوضـــاع شده ،دل بیقرار
غفلتِ از تو شـــــده آفـــت مـــــرا
کرد به من زندگیـــــم زهـــرمــــار
تلخ شده کامِ من از هــــــر شکــــر
عین زمستان شده فصـــــل بهــــار
ماهیتِ بودن مــــــن شــــد سیــــاه
شد همـه اوقات خــــوشم گیرو دار
تاکـــه دوبــاره به تــو پیوستـــه ام
چونکه تو هستــی همــــۀ اقتــــدار
ایمنــــی لانۀ مرغـــــان تــوئـــــی
حفظ کنی از غضــــــب روزگــار
ابر ببارد اگـــر از قلـــــب خــــود
از تو ببارد گـــــوهــــر شاهـــوار #گوهرشاهوار
بانگ خروسی که بخــواند سحـــر
از تو بخواند و بگــــــوید شعــــار
خط شکنان وقت دفـــاع از وطــن
یاد تو در سینه اشان مــــــاندگـــار
کشتی طـــــــوفــــانی بحــــــر بلا
از تو بساحل برســـــد ،کامـــــکار
عشق ، توئی قبلــــــۀ جـــــانانه ام
عشق ، توئی قـدرت و شورو وقار
رهـــــرویِ راهِ تـو وَ دارم امیـــــد
تا کـه ســــــرآید همـــــۀ انتـــــظار
حضرت مهدی بدهــد رخ نشـــــان
خون ِ شهیـــدان بنشینـــــد ببـــــــار
جنــگلِ دنیـــــــا بشــــود فاضــــله
نورِ تنـــابنــــده شـــــود شـــــام تار
زحمـــــت ملّـــــت ثمــرش را دهد
دورِ سیـــــاهی بکشد حــق حصـار
گـــرگ به مهمــــانیِ میشــان رود
برّه نتــــرســـد دگر از هـــر شرار
بر ســرِ چشمــــه رَوَد آهـــو وَ ببر
کرده بهـــم مهــــرو محبّت نثـــــار
هرچه که گفتم همه با دست توست
رویش گل ، سبزیِ در مــــرغـزار #مرغزار
باز پنــــــاهـــــم بده ای ســـــرورم
خنـــــده بکــــن ، برمن عاشق ببار
تا به وجـــــود تـــو و از دولتــــت
جـــاری رود تو شـــــود جــــویبار
احمدیزدانی #احمدیزدانی
#kootevall
http://shearerooz.blog.ir
kootevall.blog.ir
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
تقدیم به آستانِ ملکوتی حضرت اسماعیل ابن موسی ابن جعفر علیه السّلام
که در فیروزکوه ودر کنار رودخانه ی واشی و زیر کوه فیروزکوه میدرخشد و مامن و ملجاء
شیفتگان و شیعیان میباشد
حضرتِ پاک و شریف ،ای گُلِ ما، اسماعیل(ع)
آبروی قلم و دسـتِ شفــــا، اسمــاعیل(ع)
صخره در بندِ تو ،کوه خدمتِ تو، اسماعیل(ع)
تکیه کرد هرکه به تو خاست زِنو، اسماعیل(ع)
همه رندان شده با مهر کمــــربسته ی تو
عـــاشقــــاننـد پناهنــده و وابسته ی تو
هـرخـــرابی که به تو رو بِکُنــد آباد اسـت
شُــــده زندانیِ خـود ، هرکه زِ تو آزاد است
قـــرن هـا آمـدو هستی ،تو و خاک قدمـت
ریـزه خــــوارانِ تو دیـدند عــطا و کرمت
خـادمیـن تـو ز ادوار کهــن تــا امــــروز
همگـی معتقـــدِ معجــزه هــا از سرِ سـوز
زائرانند همــه کَفتـَــــرِ جَلـدِ حـرمــــت
باز درهایِ بهشت اسـت به مُهـــرو قلمــت
بــا بـرادر و پــدر کـــرده تحمّـــل دوران
پدری پاک تر از گُل ،همـــه عمــرش زندان
هــرکه بـر آلِ پیمبـــر ستـم و ظلــم نمود
رفت در قعـرِ جهنّـم و در آن ظلـم غنــــود
بـس گلِ نازو لطیفی که در این بستـان است
تا به خاکِ قدمت کرد طواف از خــود رســت
گـرچه از مـرقدتان تا به خـراسان دور است
عطـــر گل با همـه ی فاصله ها مقدور است
هـرکه قصدش عتبات است و حریمِ محبـوب
حَــرَمِ توست سرآغازو سـرانجام ،چه خوب
زائــرانی کــه بــه پــابـوسِ برادر رفتنـد
بوده چـاووشی اشان از حــرمت ، سرمستند
نورِ درگــــاهِ شمـا بر دل و جـانِ آنهـاست
هــریکی پرچمی از کـاخ و بزرگیّ شمـاست
هســــت از گنبــدتان بارقـه ی شعر وزان
گـل و گلدستــه ی ایوانِ شمـا مهـــروزان
هـرچه یَاس است به یک دیدنتان برباد است
از گلِ مهـــرِ شمــا خــاطره ها دریاد است
گفتـه شـد از پـدران با پسـران تا امـــروز
هــــرکسی بست دخیلی به شما از سر سوز
دسـت خالی نه که با دستِ پراز یاری رفــت
مشکلــش حــل شدو با بارِ سبکباری رفـت
صبحگاهان که به رودِ تو طــراوت جاریسـت
چاره ی درد فقـط یک نگــه از تو ، کافیست
بـرکـــتِ داده ی از سویِ خـدا بر شهــری
تو همـان کــوهِ بلنـدی که زِ پستی قهــری
هـرکه دستـش به تو و دامـــن تو آویـــزد
هـرچه خیــراست زِ دست تو به پایش ریـزد
آمدی، شد دگـر از عـرش به مـا آمــدو شـد
از همین رو همـــه ی شرّو بلا از مـا شـــد
هــرکه آویخت به کُنــجِ درو دیــوارِ شمــا
دید از بخشــشِ دستـانِ شما ،معجزه هــا
طـوطیـا خـاکِ رهِ توست که بر دیده کشیـم
انتـــظارِ فرج از حضرتِ نادیده کشیـــــم
از شمیـمِ خوشِ پیمانه ی مهــدی مستیــم
منتظـر بر نگهــی از طـــرفِ او هستیــــم.
احمدیزدانی(کوتوال)
