بیست و دوّم بهمن

امــروز روزِ بیســت و دوّم بــود از بهمـــن

روزی که کشور بیمه شد، آســود از دشمـــن

باران و برف امروز غوغـــا کـــرد در اینجــا

دنیـــا بزرگی هـا تمـاشـا کــرد در اینجـــا

از مــــردو زن، پیر و جـــوان بودند پای کار

عشّــــاق بالیـــدنــد از زیبـــایی دلــدار

گــل داد بارِ سیّ و شیشم بوستـــانِ مــــا

حیران شدند عالم، خصــوصاً دشمنـانِ مـــا

از سرخیِ خونِ شهیـدان لاله گـون میهـــن

برگشت بر دشمــن تمامِ مـکـرِ اهــریمــن

توفنــده تنــدر بود در هـــر کــوچه و بازار

شد دشمنِ ملّـت کلافـــه باز چـون هــر بار

در روزِ یوم الله همــه از عشــق خنــدیدیم

معشــوق مــا اسلام بود و عشــق ورزیدیم

جمعی همه عـــاشق همـه دلـداده، از مستان

دل را نثــــارِ عشقِ خـود کــردیم ما،  ایران

Ahmad-yazdany

توبه

دوستانی دلخوش و جمعــی خــراب

فــــــارغ از ســـرمــا و سوز آفتاب

بیخیــال از دردو داغ مــــردمــــان

شادمان ازمعصیّت،مست ازشـراب

بیغــــم و بی دردو ســــرتا پا گنــاه

رفتــــه از فــــرط گنـــاه تا قعرچاه

بیغمـــــــــانِ بیغمــــــــانِ بیغمــــان

غرق گمراهی به ظاهر سـر به راه

رنجها بود از پدر، خـــرجش مـــرا

پــول کــــالائی بدون هــــر بهــــــا

مادران دلخوش به فرزندانِ خــــود

در دفاع از ما خــــدای مهــــرهــــا

اندک اندک نوجــوانی شــــد تمـــام

شخصیّت تثبیت شـــــد با ننگ ونام

شسته دست ازدفترو درس و کلاس

مــــــانــده هــــرآغــاز از ما ناتمام

بــا جوانــــی وارد عالـــــم شــــدیم

یک به یک رفتند از ما ،کـــم شدیم

هـــر سقوطـــی از گنـــاه آغـاز شد

بر ضمیـــر دین خود ماتــم شــــدیم

کـــم کـــم آمـــــد دســـت اسرائیلیان

پای فــــرهنگ خــــراب غــــربیان 

ریختند چون برگ در هرگوشـه ای

با خمینـــــی پاشــــدیم از جایمــــان

بارهـــا یزدان به مــن خدمت نمـود

راه را روشن و با حکمــت نمــــود

دوستانی با سقـــــوط سخت خــــود

مـــرگ عرض اندام با قدرت نمود

مــــن ولــــــی دارم حکایت بیشتـر

با تاهّـــل شــــد  رعـــــایت بیشتـر

زیـرو روی بیشمـــــــاری دیـده ام

شـــــد وجـــودم با خدایم خویش تر

دردو رنجــــم رفــــت هم بار کَجَم

عشق شـــد مهمــــانِ دنیــــای لجم

شــــد تمـــــام هستیم خـوف و رجا

داد خالــــق نوش از جــــام حجـــم

رفتــــه بوئیــــــدم گلاب تــوبــه را

خوردم از زمــــزم من آب توبه را

جسم و جانم پاک شـــد از مهـر او

حــس نمـــــودم آفتـــــاب تــوبه را

در به پاکی هــا گشودم روزو شب

کسب پاکی هــــا نمودم روزو شب

خورده فـرزندان مـــن رزق حلال

خالـق خـــود را ستودم روزو شب

حالیــــه در گــــوشـــه ای آرام من

سر بزیرو بنده هستــــم ،رام مـــن

مینویســـــم خاطــــرات رفتــــه را

هست شیــرین زندگی در کام مــن

احمدیزدانی

میشود

شب طولانی و دلسرد زمستانی ، دوست

دشمنی شد همه ی عاشقیِ جانی ، دوست

ملتهــــب از تو تمـــــام لحظات عمـــــرم

در دلت آتشی از کینه ی پنهانی ، دوست

بنــده ی عشقــــم و دلبسته ی باران هستم

همـــرهِ کـــوچک یاران و رفیقـــان هستم

هم نشینی شده طــــوفان زده آسیب به گل

گلِ زخمــــیِ بهـــــاران به زمستان هستم

میشــــود قــــاصد ظلمـــت به جهنّم برود

برسد فرصت شادی و شـــب غــــم برود

گل بیاید بنشیند به ســر سفـــره ی خـــود

شکّ و تردید و آینــــده ی مبهــــــم برود

میشود فصل زمستان بشود مثــــل بهـــار

میشـــــود پیــــرزنی بچّــــه بزاید این بار

میشـــــود اینهمـــــه امّیــــد نباشـــد واهی

میشـــود تا همگی گشته به یکدیگــــر یار

احمدیزدانی

بادهای صرصر

باز دســـــت و پای دل لــرزان شده

وقــت دلــــداری دلـــــداران شـــــده

بوی باروت و غــــم و خـــون آمده

مکـــــــــرهـــایِ فــوق افسون آمده 

باز مظلــــومـــــــــــان فوج شیعیان

مانده تنهــــا و غریب و بی امــــان

کــــــربلای دیگـــــــری پیـــدا شـده

بادهـای صــرصــری پیـــدا شـــــده

داعش آمد این میان با ظلـم خویش

میزند آتش جهان با ظلــم خویـــش

بر فلسطین و عـــــراق آمــــد ستـم

سوریه و در یمــن هـــــم بازهـــــم

باد وهّـــــابی و تکفیــــری رسیــــد

جامه هــــای شیعیان را هــــم درید

با نشستـــن مشـــــکلی آســان نشد

گـرگ زاده هیچگاه انســـان نشــــد

وقت هوشیاری و همــــراهی شــده

ظلــــــم با اذنــاب خـــود راهی شده

قرنهـــــا این نقشه هـــــا را داشتند

از همین رو غاصبـــان را کاشتنـــد

ای خمینــــی نــورباران قبـــــر تــو

حامــــل پنـــد اســت و باران ابر تو

یکســــــره انــذار دادی مسلمیـــــن

دستهــــا رو از شیــــاطیــــن زمین

رهبـــر مـــا حضـــرت سیّد علیست

راه روشن ،مایه اش یک یاعلیست

شهید گمنام

ای که نورتودر این خطّه ی کوهستانیست

 گفتگو از تو نجات از گذر بحرانیست

خودِ عالَم شده ای، گُم شدنِ در تو بقاست

هرکه همراه تو شد دیدۀ جان نورانیست

وطنم در غم گمنامی تو غمگین است

خاک تو بوسه گه رهبرو کارستـانیست

روشنائی شده ای در شب ظلمانیَ ما

بعدِاز گم شدنت قبله شدی ،طوفانی است

داغدارانِ تو از داغِ غمت می سوزنـد

باحضورِتو وطن بیمه زِ هر ویرانی است                           

محرمِ بارگه دوست شدن ، نوشَت باد

از شمیم نفست مشکلِ ما آسانیست

رفت و آمدبه تواز عرش و همه در فرشیم

خوش به حالِ تو که راه و روشت انسانیست 

بـه تـو کردند تاسّی همه ، حتّی رهبر

اوجِ خوشبختیِ ما رهبریِ قرآنی است              

ریشه ی خیری و از تو همه برخوردارند

ای که ناز نفست سمفـونی ایرانیست

مثل خورشیدی و گرمای تو هستی بخش است

گم شده ما و تو چون راه ، سخن پایانیست

احمدیزدانی

صاحبان تاریخ جهان

هســـت تاریخ جهــان با مـــا عــجین

هندو ایران و عراق و مصـــرو چین

غربِ وحشی ،لات و ولگردو خراب

در خیــــالـــش میـــزند مــــارا زمین

چون ندارد ریشه و بی ریشه اســــت

می نشینـــــد بر بزرگـــان در کمیـــن

خورد مـال هنــــدو مصـــر از ابتـــدا

در عــــراق او کـــرد غارت همچنین

مـــانده تنهـــا خاک ایران ،خاک چین

گفتـم این را ،صبـر کـــن آخـــر ببین

خـــواهشــاً یک سـر به تاریخت بزن

تا ببینـی گفتــــــه هـــــــــایم ، نازنین

راهِ حل ،علــم است و تولیدو عمــــل

تا خــــورد اردنگی از ملّــت ، همین

شب و جاده

شب سیـــاه بودو در آن آرامشی همراه بود

آسمان غــــرق ستـــاره ،ماه قرصِ ماه بود

از صــــدایِ قیــژِ جاده ،شِکوه و دادِ موتور

میتــــوان فهمید آنشب بخت من در چاه بود

مــــن ، شب و جاده وَ از آغازِ روزِ قبل راه

خستگی در جانِ مــن بیمارو حرفش آه بود

غـــولی از آهن درآن اموال مردم خفته بود

ترس مـن از وحشت دزدو خطر در راه بود

تن به تقـــدیرو قضــــا دادم و بودم رهسپار

در میـــــان شــــب نگهــــدارم فقــط الله بود

رفـت شـــاهیـــن خیالــــم تا به دورو بال زد

تابلوی ذهنـــم پدر بودو غمی جــــانکاه بود

او که در تنهائی از اوّل به غربـت رفته بود

قصــــدِ او آوردنِ سرمــــایه هــا با جاه بود

برکتـــی از رفتنش در آنزمــــان آمـــــد پدید

حاصلش تغییـــر وضــــع و قدرتی ناگاه بود

بیوفـــائیهــــای بعــــد از او برای نســــل او

دردو رنجی سخــــت بودو  کارِ ناآگـــاه بود

او بزرگی کردو رفت و یادگاران مانده است

جــایگاهش در بهشت و وعده از درگاه بود

بیــــوفایان مبتلا گشتند بر اعمــــال خـــــود

وعده ی خالق درست و با عمل همـراه بود

احمدیزدانی

کوتوال

(kootevall)

روباه و غازها

یافت روباهـی مجــــال مـــــوعظــــه

کرد برپا قیل و قــــال مـــــوعظـــــه

غازهــــا خــــــوشحال پای منبــرش

او سخــــن میگفت از اسب و خرش

گوشهــــــا را داده بر حرفهـــــای او

غــــــرق در زیبـــــــائی لبهـــــای او

خوشخرام و چاق و زیبـــــا بوده اند

باب دندانهــــــای روبــاه بـــوده انـد

نقشه هـــایش بود عـــــالی و تمیـــز

بود فکــــرش خــــوردن غـــاز لـذیذ

صاحب غــازی از آنجــــا میگذشــت

دیــد جمعیّـــت و روباه را به دشــت

او به منبر رفتـــــه بودو گـــــرم بود

آرزویـــش لقمـــــه هــــای نــرم بود

هرچه از مکــرو ریا در جیب داشت

لابلای جمله هــــــایش میگـــــذاشت

از جفـــــــا و ظلمهــــــا فریاد داشت

از وفـــــا میگفـــــت تا دریاد داشــت

رفت صاحب غاز در آن جمع و گفت

چشمهـــا را باز باید کـــــردو خفـــت

گــــور خــــود گم کن و از اینجا برو

هســــت اینجا جای مــــــا یا جای تو

خورده ای بسیار از این ده خــروس

از نـــژاد لاری و از تـــرک و روس

دام تـــزویـــرو ریـــا انــداختـــــــــی

در میان غــــــازهــــــایم تــاختــــــی

نقشـــه اینبـــار از برای غــازهاست

جشن تو حتماً بدست من عــــزاست

مــن تورا دیریســـت دارم در نظــــر

نقشـــــه هــــا دارم برای تــو به سر

بارهــــــــا دزدیــده ای از مــــرغ ده

کـــــــرده ای این دهکــده ماتمکـــده

مــاهمـــه آگاه شـــــدیم از کـــار تــو

هســـــت پیـــــدا شیــوه و رفتــار تو

هـــر زمــان روباه نصیحت میکنــــد

ادّعـــــای خیــــــرو حکمـــت میکنـد

مطمئن هستیم قصدش جدّی اســــت

سرقتِ غازو خروسان حتمــی اسـت

کار دزدی در رگ و خون تو هســت

راه کسب و کارو قـــانون تو هســت

گرم کــــــرد او با سخــــن بازارهـــا

آمــــدند ســــگ هـــــا و کارو زارها

ابتــــــدا دورش گـــــرفتنــــدو سپس

حمله کــــردندو زدندش یک نفــــس

او کتک را خـوردو برجایش نشست

دست و پایش از کتک هردو شکست

سالهـــــــا در آن حــــوالی غــــازهـا

راحت از دســت طمـــــع ، آوازهــــا

خوانده در هــــر آبگیــــری با صفــا

مینمـــــودند جان سگهـــــا را دعـــا 

احمدیزدانی

کوتوال

(kootevall)

از انقلابم دفاع میکنم

 

طعنه می زد در گذرگاهی جوان

می نمود امیالِ دشمن را بیان

چون به سنّش کشوری آرام داشت

در خیالش او نمائی  خام داشت

ساده و خوش باورو پاکیزه بود

دوستی با دشمنان را گفته ،ســود

چون چنین گفت او ،به او گفتم شما

بشنو اکنون از زبانم ماجرا

با دلیل و منطق و اسنادِ راست

شرح دادم قصّه را بی کم و کاست

حرفهایم را چنین گفتم به او

با زبانی تازه کردم گفتگو

!!!هموطن کشورت پر از پستی

کرده بیگانگان در آن مستی

ما همه یک قبیله ، یک جوریم 

وارث دردو رنج ناجوریــم

اعتمادی که شد به خائن ها

شده اسباب غارت آنها

نسل در نسل ، از پدر به پسر

شاه بود چون خدا برای بشر

نوکری کرده ملّت ،آنها کیف

گشته هر ثروتی از آنها حیف

مثلاً شاه بوده اندو بزرگ

آدمی باطناً ، دقیقاً گرگ

رشتۀ پاکِ جانِ کشور را

داده دست جهود و چون آنها

کرده وابسته هرچه لازم بود

زده بر جیب خود از آنجا سود

در زمستان سوئیس و در اسکی

وقتِ گرما ونیزو با ویسکی

نوکر انگلیس و آمریکا

پادوی صهیونیست و اربابا

چه جوانان پاک و آزاده

پیرمردان مقتدر، ساده

پسرو دختران غیرتمند

داده جان تا وطن زند لبخند

قرنها طول رنج ملّت شد

گاه با ضعف و گاه شدّت شد

همه قرتی شدیم و غربی ما

بود تصمیـم ما از آمریکا

داشت تحقیر ما هزار علّت

نقطه ای هــم نبود یک ملّت

نسل ما با شرافت و غیرت

پا بمیدان نهاد با عزّت

خواب و خور شد حرام بر ماها

جان نهادیم در کفِ دست ، ما

نخبگان قوی و دینداران

دست در دست ملّت و یاران

یاعلی گفته با توکّل ها

در جلو بود رهبری دانا

پاک مردی حقیقتاً کامل

بود در قلب ملّتش منزل

همه عاشق شدیم و دلداده

جان نثاران حق و آزاده

فکرما فکر کشور ایران

از تشیّع و از مسلمانان

بوده اقوام گونه گون در راه

چون برادر شده همه همراه

تا کـــه خـورشیـــــــد انقلاب آمــــــد

آفتــــــــــاب از پــــس حجـــاب آمــد

قرن ها بوده شـاه هـــــــا حاکــــــــم

بحث تغییرو خـــــــون به هـــم لازم

فـــــــرصتی لازم اســت تا تغییــــــر

بشـــــود در همـــــــه شئون تکثیــر

بحـــث تغییـــــر و ســاختن باهــــــم

وقــــــت بسیــارو صبر خواهد هـــم

این سخن از گـزاف و بیراه نیســـت

نپــــــــذیرد کســی که آگاه نیســـــت

بر اســــــاس سفــــــارش قـــــــرآن

صبــــر باشــــــــد مــــــــرام دانایان

نــرود یــادمــــــــــان از آن ذلّــــــت

روزگــــار حقــــــــــارت و خفّــــــت

نســــــــــل دوّم و ســــــوّم نهضــت

همــرهی کـــــــــرده با تــز ملّــــــت

ریشـــــــه هـــــای ستم زجــا کندیـم

جای آن بذر عشــــــق افشـــــــاندیم

نازنین ، قطــــــع دســـــت از دزدان

بــود کــــــــــــاری بــزرگ در ایران

سالها کشــور اســــت و تغییـــــرات

پنجه در پنــــجۀ ستــــــم فی الــذّات

دشمنــــــــان هــم یواشکی ، گاهــی

زده ضـــــربـه بــرای بدخـــــواهــی

حــــقّ و باطل همیشه در جنگنــــــد

بر ســـر نام و ننــــگ میجنـــــگنــد

عدّه ای هــــــم بفکــــرخــود هستند

خـــورده مــال حــــــــرام و بدمستند

کـــــن تصـــــوّر درخــــــت زردآلــو

یـــا گلابــــی و بِـــه  ویا آلــــــــــــو

میدهد میـــــوه های گــــــوناگـــــون

خــورده از آن و جان شود گلگــون

چنــــــــــــدتــائی خــــراب هــم دارد

چند کـــرم خـــورده هم ببـــــــار آرد

انقلابـــــــــی به این بزرگـــی هـــــم

چنــد دزدش شــــدند قاطــــی هـــــم

چـــــاره برخــورد ســـخت با دزدان

نه کــــه قطــــــع درخـــت از بنیــان

راه حل قطــع دست دزدان اســـــــت

قطـــــع دستان دزد آســــان اســـــت

نــه کـــه از انقـــلاب بدخــــــواهــی

گفتـــــن بــد از آن به خــودخواهــی

اینهمـــــــه بوم و بر شـــــــــده آباد

اینهمــــه ذهــــــــن هــــا شــده آزاد

تا به مقصد نمــــانده راهــی چنـــــد

دشمنـــان در کمیــــن مـــــا هستنــد

چـــاره ی کار دست یکرنگی اســت

باقیش حـرف و جای دلتنگی اســت

تا رسیــــدن به نقطــــه ی مطلــوب

مانده یک یاعلی جــــــدّداً خـــــــوب

احمدیزدانی

کوتوال

(kootevall)

 

برای پدرم

قـــوقنوس دل مـــن با سفـــرش زد پرپر

شــــده از شعلـــۀ او پُر همۀ کوچه و در

هیـــزم آتش جانم همـــه از خاطــــره ها

بوی گُـــل با سفـــــر گـل نرود از دفتـــر

خاطـــراتی که در ایّام و همـــه لحظۀ آن

همچوخون رگ تاک است به پیمانۀ دهر

آن اُبُهـــت و صفــا همــرهِ با کارو تلاش

رفت همــراهِ دگـر عشق و صفا با ساغر

از لــهیــب تن تبـــــدارو غمـــش یاد آرم

و مرامی که ازآن هست سخنها در شهر

نازِ یک کـــوچۀ بن بست بزرگان کهـــن

میکشیــدند به عـــــزّت و رضایت با سر

یاد ایشان زده آتـش به همه هستی و دل

خون شدازدوری رویـش ودرختان بی بر