قفل از ستم

قفل از ستمم ،کلید من گمنامی است
آنی که تو میشناسی از من ،نه منم
خوشحالم از اینکه بوده ام در زندان
اسرار درون جان خود را کفنم
روزی که به جستجوی من برخیزی
یک خاطره ام ،غبار راه وطنم

توبه

دوستانی دلخوش و جمعــی خــراب

فــــــارغ از ســـرمــا و سوز آفتاب

بیخیــال از دردو داغ مــــردمــــان

شادمان ازمعصیّت،مست ازشـراب

بیغــــم و بی دردو ســــرتا پا گنــاه

رفتــــه از فــــرط گنـــاه تا قعرچاه

بیغمـــــــــانِ بیغمــــــــانِ بیغمــــان

غرق گمراهی به ظاهر سـر به راه

رنجها بود از پدر، خـــرجش مـــرا

پــول کــــالائی بدون هــــر بهــــــا

مادران دلخوش به فرزندانِ خــــود

در دفاع از ما خــــدای مهــــرهــــا

اندک اندک نوجــوانی شــــد تمـــام

شخصیّت تثبیت شـــــد با ننگ ونام

شسته دست ازدفترو درس و کلاس

مــــــانــده هــــرآغــاز از ما ناتمام

بــا جوانــــی وارد عالـــــم شــــدیم

یک به یک رفتند از ما ،کـــم شدیم

هـــر سقوطـــی از گنـــاه آغـاز شد

بر ضمیـــر دین خود ماتــم شــــدیم

کـــم کـــم آمـــــد دســـت اسرائیلیان

پای فــــرهنگ خــــراب غــــربیان 

ریختند چون برگ در هرگوشـه ای

با خمینـــــی پاشــــدیم از جایمــــان

بارهـــا یزدان به مــن خدمت نمـود

راه را روشن و با حکمــت نمــــود

دوستانی با سقـــــوط سخت خــــود

مـــرگ عرض اندام با قدرت نمود

مــــن ولــــــی دارم حکایت بیشتـر

با تاهّـــل شــــد  رعـــــایت بیشتـر

زیـرو روی بیشمـــــــاری دیـده ام

شـــــد وجـــودم با خدایم خویش تر

دردو رنجــــم رفــــت هم بار کَجَم

عشق شـــد مهمــــانِ دنیــــای لجم

شــــد تمـــــام هستیم خـوف و رجا

داد خالــــق نوش از جــــام حجـــم

رفتــــه بوئیــــــدم گلاب تــوبــه را

خوردم از زمــــزم من آب توبه را

جسم و جانم پاک شـــد از مهـر او

حــس نمـــــودم آفتـــــاب تــوبه را

در به پاکی هــا گشودم روزو شب

کسب پاکی هــــا نمودم روزو شب

خورده فـرزندان مـــن رزق حلال

خالـق خـــود را ستودم روزو شب

حالیــــه در گــــوشـــه ای آرام من

سر بزیرو بنده هستــــم ،رام مـــن

مینویســـــم خاطــــرات رفتــــه را

هست شیــرین زندگی در کام مــن

احمدیزدانی