بوی نان

عشقی تو وَ بوی خوب نانی به همه

آرامشِ خانه ای ، چو جانی به همه

نازِ نفسی ، سپیده دم ، شبنم و گل

موسیقی شادِ زندگانی به همه

چون چشمه زلالی و چو دریا موّاج

سرزندگی آب روانی به همه

آسایشِ در شبی ، خیالی راحت

صبری تو وَ اسرار جهانی به همه

سرسبزی جنگلی ، بلوطی ، راشی

کاجی تو وَ چون سَروِ چمانی به همه

در جوی روانِ زندگانی جشنی

دریای وسیع و بیکرانی به همه .

                      احمد یزدانی

زبان من

نیلوفران سخن با زبان من

پیچید بر بنای حیات جهان من

چون شعله ای که بیفتد به جان باغ

آتش کشید همه ی آشیان من

هرجا که پانهاده و آرام بوده ام

آمد و تیره نمود آسمان من

کردم یقین که چو اهریمن من است

مأمور بی ثباتی روح و روان من

من در جهاد دائمیم با هوای او

مثل خوره شده در جسم و جان من

محکوم هستم و او مثل قاضی است

تیر نگاه وی و آهوان من

من در جهاد اکبرو او دشمن من است

این است قصّه ی من با زبان من.

احمد یزدانی