یک سفینه

یک سفینه نشست روی زمین

سرنشینان آن همه خوشگل

از کُراتِ دگر شدند اعزام

تا بخندیم و حل شود مشکل

یک رُباتش شروع به صحبت کرد

گفت از وضع مردم آنجا

قصدِ جاسوسی از زمین را داشت

اینچنین گفت قصّه را مجمل

گفت او در کُراتِ دیگر  ، ما

عاطل و باطلیم و سرگردان

کاری از دست ما نمی آید

از بوروکراسیِ شدید ، خجل

رفته ما در اداره ها هرروز

از برای امور جاریِ خود

ماجراهایِ قیرو قیف حاکم

درد چون میکروبی قوی ناقل

دستهامان درازتر از پا

کرده ما متر اداره را هر روز

همه مشغول در نهایت هم

پشت بامی نمی‌شود کاهگل

اضطراب است و خونِ دل خوردن

سهم آنان که اهل قانونند

راحتند بیغمانِ بی قانون

پول و پارتی  دو دلبر همدل

راحت است چون اداره ی مرّیخ

می چمند آدمان مرّیخی

حرف سربسته اینکه در آخر

کس ندارد سراغی از حاصل

حرف میزد ، تَشَر زدم گفتم؛

هست اینجا بهشتِ انسان ها

بروید ، از زمین ما بیرون

ما همه راحتیم و بی مشکل .

#احمد_یزدانی

#کوتوال_خندان

ای عشق

ای عشق بر من عاشق ز خود ببار

با بودن تو به کام است روزگار

نفرین کنم به نگاری که بی وفاست

آنسو دعا ؛ که نگردد به بد دچار

#احمد_یزدانی 

kootevall.blog.ir

روابط

روابط ماخذ و مبنای کار است

سخن از حق فقط تنها شعار است

اگر نه پس چرا باری به بر نیست

مقصّر چون همیشه روزگار است ؟

kootevall.blog.ir

زلزله

زلزله ، مست غروری تو و بی درمانی

خوره ی روح و روانی ،گُسل تهرانی

غدّه ای دائمی هستی وَ حکایت داری

زخمِ بدخیم و تکاننده ی جرّاحانی

مایه ی رنجش و رنجاندن پیرامونی

وقتِ آرامش خودهم سبب طوفانی

مثل چنگیزی و ویرانی عالم کارت

اوج رسوائی و بدنام و بلای جانی

بسته ای دست نرون هم نفس ضحّاکی

گریه ی عاقل و خندیدن نادانانی

بارِ کج هستی و هرگز نرسی تا مقصد

جاده ای صعبی و مثل شب گورستانی

آتشی در خودِ خویشت که بسوزی دائم

لرزشت کرده هویدا که چه بی بنیانی.

#احمد_یزدانی