امــروز روزِ بیســت و دوّم بــود از بهمـــن
روزی که کشور بیمه شد، آســود از دشمـــن
باران و برف امروز غوغـــا کـــرد در اینجــا
دنیـــا بزرگی هـا تمـاشـا کــرد در اینجـــا
از مــــردو زن، پیر و جـــوان بودند پای کار
عشّــــاق بالیـــدنــد از زیبـــایی دلــدار
گــل داد بارِ سیّ و شیشم بوستـــانِ مــــا
حیران شدند عالم، خصــوصاً دشمنـانِ مـــا
از سرخیِ خونِ شهیـدان لاله گـون میهـــن
برگشت بر دشمــن تمامِ مـکـرِ اهــریمــن
توفنــده تنــدر بود در هـــر کــوچه و بازار
شد دشمنِ ملّـت کلافـــه باز چـون هــر بار
در روزِ یوم الله همــه از عشــق خنــدیدیم
معشــوق مــا اسلام بود و عشــق ورزیدیم
جمعی همه عـــاشق همـه دلـداده، از مستان
دل را نثــــارِ عشقِ خـود کــردیم ما، ایران