اشعار احمدیزدانی

به کنج خلوت تنهائیم با خویش درگیرم

درون سینه ام دربند دارم عشقِ عالمگیر

به یک چشمم جهانی سوخته از فتنه ی شیطان

تمام سرزمین ها چون کویر از وحشت تکفیر

شیاطین جمع و شیطان بزرگش جنگ افروز است

جهان افتاده در دامش و گشته بارها تحقیر

نه امّیدی ،نه آوائی،چراغی نیست تاریک است

دراین وحشت سرای تیره تر از قبرها ،دلگیر

تنید انسان به دست خود به دور خویش از تاری

که هرتارش به روح و فکر او افتاده چون زنجیر

برای قبضه عالم اطاق فکرها دارند

تمام راهها در یک مسیرو راه حل ،تزویر

به چشم دیگرم بیدار شد دنیا و آماده

برای حقّ خود با جانفشانی میکشد تصویر

بپا هستند و با شیطان نبردی دائمی دارند

وَ در احقاقِ حقّ و جنگ خود سرسخت و دامنگیر

ندارند ترسی از تاوان برای کارزار خود

نبردی سخت با شیطان و با او رُخ به رُخ درگیر

غمِ چشمانِ آنها انتظارو سینه ها عاشق

چو آهن سخت و چون دانه برای رشدشان پیگیر

سحرخیزندو فریادی رسا دارند هر جمعه

بیا ای آخرین تیر از کمان شیعه با تکبیر.

#احمد_یزدانی