اشعار احمدیزدانی

به زیر بار نگاه چو سنگ انسان ها

نشسته در گذرِ خاطراتِ تب دارم

سخن پراکنی و حُبّ و بغض آنان سخت

زِ دستِ تهمت و غیبت گدایِ بازارم

هزارتویِ غمم ، آیتی زِ مرثیه ها

ز دست خنجر نامردمی گرفتارم

تمامِ حافظه ام را گرفته است شعله

عزا گرفتـه ی از آتش درافکارم

بیا بیا که تو باشی غمی ندارم مـــن

بدون بودن تو چون پلنگ بیمارم

زمان و جان و دلم دستشان به یک کار است

دعای دیدن روی تو ، من در این کارم

خوشم به اینکه تورا در خیالِ خود دارم

چه خوب می شود آئی اگر به دیدارم