اشعار احمدیزدانی

کربلا بودو سه گونه شخصیّت

هرکدامی کرده راهی تولیت

اوّلین آن حسین ابن علی(ع)

روبرو با ظلم از حاکمیّت

با یزید او پنجه در پنجه شده

چون ندارد با ستم او سنخیّت

خون خود را داده با یاران ، همه

در  رهِ آزادگی  ، با تَمشیّت

آبرو میخواهد او ، نه آب و رو

داد دنیا را برای حیثیّت

دوّمین فرد است در آنجا یزید

جابر است و دور از هر حُرّیّت

با مخالف اهل سازش نیست او

سر بُرید از مظهرِ وحدانیّت

آبرو را داد و قدرت را خرید

شد نمادِ ظلم در اسلامیّت

سوّمین باشد عُمر فرزند سعد

اهلِ خرما و خدا و اذیّت

نه به دنیایش رسید نه آخرت

بی کلاه و مانده از انسانیّت

طالب قدرت و خوشنامیست او

هردو را داد از کَفَش بی حمّیت

بیگمان ما نیستیم همچون حسین

یا یزید پست و رذل ، بی تربیّت

در درون ما عُمر فرزندِ سعد

لانه دارد بیش و کم ؛ بی خاصیّت

هم به میخ و هم به نعل میکوبد او

می کنیم ماهم از او تابعیّت

گهگداری در پیِ خرما روان

گاه خدا را خواسته با جدّیّت

چشمی از ما در پیِ خاکِ ری است

چشمِ دیگر احترام جمعیّت

حال تکلیف این میانه روشن است

من که میترسم ، ندارم امنیّت

بارالها ، غفلت از ما دور کن

در دل ما تو بتاب الوهیّت

جنسِ ما خرما ، خدا ،ازهر دوتا

میکند این آن و آن این تقویّت

جز چراغ علم و دانش ، بندگی

نیست راهِ چاره ، دارد تسلیّت

راهِ حل تنها شما هستی خدا

وامنه یک لحظه در انانیّت

از عُمر فرزندِ سعد گشتن خدا

حفظ فرمائید با رحمانیّت.

#احمدیزدانی