اشعار احمدیزدانی

داریوش پلید و بیمقدار
مرد افیونی جنایتکار
با عملکرد خائنانه خود
داده کشتن ز نسل ما بسیار
برده سود از قبال طغیانت
بوده لاشخور همیشه چون کفتار
بخیالت که رفته است از یاد
ناجوانمردیت به نسلی زار
با خیانت عجین و همبستر
با رذالت نشسته همچون یار
کشته ای تو یلان بسیاری
بوده زهرت کشنده تر از مار
اشک تمساح برای قربانی
بوده بر کشتگان خود غمخوار
فوجی از بهترین جوانان را
برده در مسلخ صدا هر بار
بوده بنیاد آینه مکرت
که کند مخفی انهمه آزار
در سرانجام خوانده خود را تو
یک سیاستمدار مردم دار
بیخبر باشی از ته قصّه
که شود کرده ات به تو آوار .