اشعار احمدیزدانی

وطن چو چشمه ای از اشک و همچو دریا شد
شَوَد که دیده کشاورز عدالت اجرا شد؟
نگاه خیس خلایق شود پر از امّید ؟
شود که گفته دگرباره ظلم تنها شد ؟
برای مِلک پدرجدّی کشاورزان ،
تمام شیوه ی کهنه دوباره احیا شد
خریده مال خلایق بقیمتی ارزان ،
زمین و قیمت تندش بلای جان ها شد
چه انتظار بدی ، با ستم شود سازش؟
دوباره دست تبانی چه خوب هویدا شد
شعار عدل بدون عمل چه بی معناست
بدست مردم آزاده رو و افشا شد
نموده مزرعه ی بهره ور خراب اکنون
خرابه ها شده آباد ؟ کِی ؟ کجاها شد؟
امید مردم آزرده رو به دلسوزان ،
کمک نموده که تا دهکده فریبا شد .