اشعار احمدیزدانی

چنان گل ساده ای تا بی نهایت

خردمند‌ی ، بزرگ و با کفایت

چو ساحل امن و چون دریا عمیقی

بُوَد هر اهل عشقی مبتلایت

گوهر هستی تو را پیرایه ای نیست

هنر کم می نمایاند برایت

تفکّر در حریمت مانده مسکوت

اصالت مانده در اصل و بهایت

چنان باغ انار مُلک اجداد

پر از میوه وجود با صفایت

در این دوران سخت بی وفائی ،

کند حفظ از بد دوران خدایت .