زندگی

زندگی رفتن و راه من و توست
وسعتش عمق نگاه من و توست
زندگی مجمعی از اضداد است
معنیش شادی و آه من و توست
زندگی جمع طپش های دل است
لحظه ها ظلمت و ماه من و توست
زندگی باور خوبی و بدیست
شام و گاهی چو پگاه من و توست
زندگی جهل و خردمندی ماست
آخرش خیر و گناه من و توست
زندگی خاطره های بشر است
سنگری که چو پناه من و توست.

شب زیبا

آه ، شب این همه زیبا مگر امکان دارد؟
ماه گوئی که چو انسان ببدن جان دارد
هر ستاره که بچشمک زدنش مشغول است
بدلش عالمی از حکمت جانان دارد .

وصله ناجور

از هم نفسی کنار تو مسرورم
از دوری روی ماه تو رنجورم
یک عالمه دل برای تو میلرزد
در عالمشان چو وصله ای ناجورم .

نفرین خاک

آه ای خاک تیره نفرینت
شرم بر معرفت و آئینت
برده ای گل و داده ای ماتم
تف به تو ، بر شرافت و دینت

وعده گاه

گلهای پرپر ما را ندیده اند
راحت به گوشه ی خلوت پریده اند
بستند چشم حقیقت، گشوده اند
آتش به میهن و راهش بریده اند
اینها اسیر بلای هوای خود ،
تا وعده گاه جهنّم رسیده اند
یک گام فاصله دارند آتش است
آن سرزمین که بسویش خزیده اند.

خسته

خسته ای هستم که تو خواب منی
چشمه ای هستم که تو آب منی
بال پرواز منی ، اوجم توئی
فکروذکر من ، غم ناب منی .

اعتراف

من بدم خود معترف هستم به آن
از تو که نیکی چرا بد شد عیان
این جهان چون مزرعه باشد همه
کِشته ی خود را درو کرده در آن.

حکّام معزول

دوباره قصّه ی حکّام معزول است در اینجا
همانهائی که مردم طردشان کردند با  تی پا
دوباره با خیال خوش شتر در خواب می‌بیند
که رفته در میان پنبه زار و میچرد آنجا.

انرژی

چون انرژی روبرو با کاهش است
فقر عالم سویه اش افزایش است
از برای سفره های مردمان
راه حل تنها کلید دانش است

نخبگان ما

غرب است که از غفلت ما آباد است
زیرا که به صید نخبگان استاد است
ما مرکز تربیت و آنها مصرف
آنچه نشود شنیده هم فریاد است.