وعده گاه
پنجشنبه, ۲۰ مرداد ۱۴۰۱، ۰۹:۰۶ ب.ظ
گلهای پرپر ما را ندیده اند
راحت به گوشه ی خلوت پریده اند
بستند چشم حقیقت، گشوده اند
آتش به میهن و راهش بریده اند
اینها اسیر بلای هوای خود ،
تا وعده گاه جهنّم رسیده اند
یک گام فاصله دارند آتش است
آن سرزمین که بسویش خزیده اند.
