اشعار احمدیزدانی

زندگی رفتن و راه من و توست
وسعتش عمق نگاه من و توست
زندگی مجمعی از اضداد است
معنیش شادی و آه من و توست
زندگی جمع طپش های دل است
لحظه ها ظلمت و ماه من و توست
زندگی باور خوبی و بدیست
شام و گاهی چو پگاه من و توست
زندگی جهل و خردمندی ماست
آخرش خیر و گناه من و توست
زندگی خاطره های بشر است
سنگری که چو پناه من و توست.