اشعار احمدیزدانی

به پشیزی نمی خرد مهدی (عج)

شعرهائی که نام از او بردی

مدّعی گفت و رفت و من ماندم

گوشه ی انزوا  ، به دلسردی

آمد آقا بخواب من آنشب

گفت شاعر ، منم که میخواندی

غم نخور ، گوشه گیریت بیجاست

بذرِ گل را قشنگ افشاندی

در گلستان تو گل است فقط

یاس و لاله و عطرِ داودی

نغمه ات را بزن ، ادامه بده

راه تو راهِ هر خردمندی

زیرِ چشم و نگاهِ ما هستی

طعنه هایِ به تو شود عادی

تو به راهت برو ، یقین کن که؛

جز خدا نیست هیچکس عددی

او نخواهد ، چگونه کارگر است؟

نیّت بد وَ زخمِ نامردی؟

بودو نابوده از خداوند است

منتظر باش تا رسد مددی

مطلبی را تو با دوازده بیت

بنویس و بکن از آن شادی

میدهم من مرادو مطلبِ تو

میرسد وعده ی خداوندی.

احمد یزدانی