چون غرض آید هنر آسیب میبیند از آن

می خــــورم نان را به همّــت با تلاشِ بازوان

نیستــــــــم در بنـــــدِ آقـــــایان و آقــــازادگان

حرفِ خود را می زنم راحت ، یقین کن راحتم

می شــــوند خشنود از اشعــــار مـــن آزادگان

راستگویم من وَ میگـــویم همــــان که دیده ام

خــوب ، یقین تـردید دارند عدّه ای هم بیگمان

می کننـــــدم متّهـــــم از منظـــــرِ وابستگــــی

نیستم وابستـــــه الّا مـــــن به یزدانِ جهـــــان

شب پرستان شب طمع دارندو خوبان روز هم

هرکسی از منظــــر خود می دهد شرح و بیان

خواهشاً تنها فقــط اینکه نباشـــد حُبّ و بغض

چــــــون غــــرض آید هنر آسیب میبیند از آن

دید چشمــــانم شبی در ســــرزمینی با خیــــال

مهر میرقصید آنجـــــا خــــدمت حــــق باوران